Creating an inspiring environment

Met deze titel verwijs ik naar de eerste aria uit ‘Tristan en Isolde’ van Wagner, waarin de ridder en de toekomstige bruid van zijn koning, na het per ongeluk drinken van een liefdesdrank, tot elkaar zijn veroordeeld. Het lot is beslist; de teerling is geworpen. De essentie van het werk is de onomkeerbaarheid van gebeurtenissen, de persoonlijke beleving en de mogelijkheid om keuzes te maken.

De installatie die ik maakte voor de manifestatie ‘Ik heb geen zoon om mijn gedachtenis levend te houden’ in Kortenhoef, bestaat uit een stalen toegangshek, zoals je aantreft bij amateurvoetbalvelden. Bezoekers konden daar kiezen om links of rechts het kunstwerk binnen te gaan. De keuze maakte je tot ofwel dader ofwel slachtoffer.

Op het hek stond de tekst: ’25-2-96, buslijn 18, Jaffastreet, Jeruzalem, West’, de zelfmoordhotspot uit die tijd. Op die manier verwees ik naar de data, buslijn, plek en stad waar zelfmoordcommando’s zich frequent opbliezen, samen met medepassagiers. Op twee schilderijen verbeeldde ik zowel dader als slachtoffer, ’s ochtends vroeg onder de douche. Een eindje verderop lag een schilderij met het interieur van de stadsbus.

In Kortenhoef liep het hek door tot de rietkraag waar een bord stond met de tekst: Dein Schweigen Fass ich (Jouw zwijgen begrijp ik). Met het vastgespen van de gordel is de grens overschreden. De teerling is geworpen. Deze thematiek komt overigens ook terug bij Sartre, die elders in mijn werk opduikt.